درس اخلاق از گازهای نجیب

سلام خدمت دوستان عزیز! امیدوارم از این مطلب در مورد محلول ها که از سایت تبیان گرفته شده است لذت ببرید !

محلول ها

 

محلول ها به شکل مخلوطی همگن از دو یا چند ماده ی شیمیایی، بیان می شوند. حالت ماده ی یک محلول ممکن است جامد، مایع و یا گاز باشد. برای مثال، حل شدن نمک معمولی در آب ( محلول مایع )، هوا ( محلول گازی )، آلیاژها ( محلول جامد ) و غیره. اجزای یک محلول ممکن است به صورت زیر طبقه بندی گردد:

- ماده ی حل شده

- حلال

در واقع مخلوطی از ماده ی حل شده و حلال را محلول می نامند.

 

تفاوت بین ماده ی حل شده و حلال:

 

 

ماده ی حل شده:

- به نسبت کمتر در محلول حضور دارد.

- محلول در این جا ممکن است به شکل حالت ماده ی حل شده باشد.

- دارای فاز پراکنده است.

 

حلال:

- در محلول به نسبت بیشتری حضور دارد.

- محلول درست به صورت حالت حلال نیز تشکیل خواهد شد.

- در فضای اطراف ماده ی حل شده وجود دارد.

 

محلول های آبی و محلول های غیر آبی:

 

 

محلول های آبی:

محلول هایی که در آن ها آب به عنوان حلال در نظر گرفته می شود، محلول های آبی نامیده می شوند. برای مثال: شکر در آب، کربن دی اکسید در آب و غیره.

 

محلول های غیر آبی:

محلول هایی که حلال آن ها حلالی به غیر از آب می باشد، محلول های غیر آبی می نامند. حلال هایی مثل اتان، بنزن، نفت، کربن تتراکلرید و غیره. برای مثال: محلول گوگرد در کربن دی سولفید، محلول نفتالن در بنزن و غیره.

 

محلول های غلیظ و  محلول های رقیق:

 

 

در مقایسه ی بین دو محلول ممکن است مقدار ماده ی حل شده به طور نسبی بیشتر و یا کمتر باشد. محلولی که دارای نسبت بیشتری از ماده ی حل شده می باشد، غلیظ تر از محلولی است که دارای نسبت کمتری از همان ماده ی حل شده است. در این شرایط اگر نسبت ماده ی حل شده در محلول کمتر باشد به صورت محلول رقیق تعریف می گردد. غلظت یک محلول به عنوان مقدار ماده ی حل شده در یک مقدار معین ( جرم و یا حجم معین ) از حلال تعریف می گردد.

 

محلول های اشباع و غیر اشباع:

 

 

محلول های اشباع:

محلولی که در آن بیشترین مقدار ماده ی حل شده می تواند تا یک دمای معینی حل شود، به عنوان محلول اشباع در نظر گرفته می شود.

 

محلول های غیر اشباع:

محلولی را که در آن مقدار ماده ی حل شده تا یک دمای معینی کمتر از مقدار بیشینه است، به عنوان محلول غیر اشباع می نامند.

 

حلالیت ماده ی حل شده:

 

 

حلالیت به صورت تعداد گرم های ماده ی حل شده که در 100 گرم از حلال برای تشکیل محلول اشباع در دما و فشار معین حل می شود، تعریف می گردد.

 

     100 x (وزن حلال در محلول اشباع / وزن ماده ی حل شده در محلول اشباع)= حلالیت

 

انواع پیوند های شیمیایی

پیوند کووالانسی

در مولکول هیدروژن ، اتمها ، الکترون به اشتراک می‌گذارند و با استفاده از مدل بور ، الکترونهای مشترک بر روی مدار خارجی هر دو اتم گردش می‌کنند. به بیان دیگر ، ابر الکترونی تحت تاثیر جاذبه دو هسته قرار دارد و تراکم ابر الکترونی در فاصله دو هسته از جاهای دیگر بیشتر است. چنین پیوندی پیوند کووالانسینامیده می‌شود.

پیوند کووالانسی بین دو اتم هیدروژن از همپوشانی اوربیتال s بوجود می‌آید و مولکول حاصل بیضوی است که هسته‌های دو اتم در دو کانون آن قرار دارند و تراکم ابر الکترونی در بین دو هسته زیاد و در اطراف هسته‌ها کمتر است. در نتیجه تشکیل پیوند ، اوربیتالهای اتمی به اوربیتال مولکولی تبدیل می‌شوند. اوربیتالهای مولکولی حاصل از تشکیل پیوند میان دو اتم هیدروژن بیضوی است که تراکم ابر الکترونی بر روی خط واصل بین هسته‌های آن از جاهای دیگر بیشتر است. این شکل اوربیتال مولکولی اوربیتال مولکولی سیگما یا پیوند سیگما نامیده می‌شود.

در نوع دیگر از اوربیتالهای مولکولی ، نه تنها سطح انرژی پائین نمی‌آید و انرژی آزاد نمی‌شود، بلکه سطح انرژی از اتمهای اولیه نیز بالاتر است، این اوربیتال را نمی‌توان اوربیتال پیوندی نامید، بلکه یک اوربیتالی ضد پیوندی است و بصورت  نشان داده می‌شود.