سلام خدمت دوستان عزیز! امیدوارم از این مطلب در مورد محلول ها که از سایت تبیان گرفته شده است لذت ببرید !

محلول ها

 

محلول ها به شکل مخلوطی همگن از دو یا چند ماده ی شیمیایی، بیان می شوند. حالت ماده ی یک محلول ممکن است جامد، مایع و یا گاز باشد. برای مثال، حل شدن نمک معمولی در آب ( محلول مایع )، هوا ( محلول گازی )، آلیاژها ( محلول جامد ) و غیره. اجزای یک محلول ممکن است به صورت زیر طبقه بندی گردد:

- ماده ی حل شده

- حلال

در واقع مخلوطی از ماده ی حل شده و حلال را محلول می نامند.

 

تفاوت بین ماده ی حل شده و حلال:

 

 

ماده ی حل شده:

- به نسبت کمتر در محلول حضور دارد.

- محلول در این جا ممکن است به شکل حالت ماده ی حل شده باشد.

- دارای فاز پراکنده است.

 

حلال:

- در محلول به نسبت بیشتری حضور دارد.

- محلول درست به صورت حالت حلال نیز تشکیل خواهد شد.

- در فضای اطراف ماده ی حل شده وجود دارد.

 

محلول های آبی و محلول های غیر آبی:

 

 

محلول های آبی:

محلول هایی که در آن ها آب به عنوان حلال در نظر گرفته می شود، محلول های آبی نامیده می شوند. برای مثال: شکر در آب، کربن دی اکسید در آب و غیره.

 

محلول های غیر آبی:

محلول هایی که حلال آن ها حلالی به غیر از آب می باشد، محلول های غیر آبی می نامند. حلال هایی مثل اتان، بنزن، نفت، کربن تتراکلرید و غیره. برای مثال: محلول گوگرد در کربن دی سولفید، محلول نفتالن در بنزن و غیره.

 

محلول های غلیظ و  محلول های رقیق:

 

 

در مقایسه ی بین دو محلول ممکن است مقدار ماده ی حل شده به طور نسبی بیشتر و یا کمتر باشد. محلولی که دارای نسبت بیشتری از ماده ی حل شده می باشد، غلیظ تر از محلولی است که دارای نسبت کمتری از همان ماده ی حل شده است. در این شرایط اگر نسبت ماده ی حل شده در محلول کمتر باشد به صورت محلول رقیق تعریف می گردد. غلظت یک محلول به عنوان مقدار ماده ی حل شده در یک مقدار معین ( جرم و یا حجم معین ) از حلال تعریف می گردد.

 

محلول های اشباع و غیر اشباع:

 

 

محلول های اشباع:

محلولی که در آن بیشترین مقدار ماده ی حل شده می تواند تا یک دمای معینی حل شود، به عنوان محلول اشباع در نظر گرفته می شود.

 

محلول های غیر اشباع:

محلولی را که در آن مقدار ماده ی حل شده تا یک دمای معینی کمتر از مقدار بیشینه است، به عنوان محلول غیر اشباع می نامند.

 

حلالیت ماده ی حل شده:

 

 

حلالیت به صورت تعداد گرم های ماده ی حل شده که در 100 گرم از حلال برای تشکیل محلول اشباع در دما و فشار معین حل می شود، تعریف می گردد.

 

     100 x (وزن حلال در محلول اشباع / وزن ماده ی حل شده در محلول اشباع)= حلالیت